زرتشت در ابتدای رسالتش و برای تبلیغ آن انجمن مغان را تشکیل می دهد تا برای کسترش تعلیماتش یارایش باشند اما می بینیم که به یک سازمان بزرگ انگیزاسیون و کاملا مرتجع تبدیل میشود که فرسنگ ها از منش و اعتبار زرتشت به دور است.متاسفانه مغ ها به اندازه ای مضمون سخنان پیام آور را طبق منافع طبقاتی خویش موزون می کنند که فن کلام و دفاع از دین بهی را از دست می دهند.سرگرم شدن در امور مادیات و چالش های سیاسی،توجه آنان را به یگانه پرستی و اخلاق کم رنگتر کرد تا جایی که هیچ گاه به طور جدی نتوانست برچسب وارداتی دوگانه پرستی یا ثنویت را ازاین آیین بزدایند.یگانه پرستی ساده و بی آلایش منطبق بر گاتها در عصر هخامنشیان توسط جانشینان زرتشت به انحراف کشیده شد.آنها رفته رفته مراسم ادیان پیشین خود را در این مسلک وارد کردند.ازجمله قربانی کردن حیوانات و ورد خوانی و ازدواج با محارم و...همچنین انگره مینو را از عقاید عهد جاهلیت خویش برداشتند و به دین مزدیسنا منتقل کردند و برای مزدا دستیارانی قرار دادند.پس مسلما برای اینطرف مخاصمه نیز(اهریمن) هم پیاله هایی گماشتند آنان همچنین سپنتا مینو را درکنار نقش اهورامزدا در نظر گرفتند و آرام آرام فرضیه ی اشتباه دو خدایی را درذهن مردم عامی بوجود آوردند.اینها نیروهایی بوده که زیر دست خداوند بودند اما ایشان به کژروی از دستورات زرتشت پرداختند.در مجموع عواملی منحرف کننده دین مزدایی را می توان اینگونه خلاصه کرد:         

بقیه در ادمه مطلب :